Tabika Kemas dibantu SAR dibiarkan mati- adilnya Barisan Nasional
Lebih 200,000 orang murid Tabika Kemas di seluruh negara akan menerima bantuan geran per kapita sebanyak RM100 setiap orang mulai sesi persekolahan Januari tahun depan.
Bantuan itu adalah untuk membantu ibu bapa membayar yuran bulanan, membeli pakaian seragam dan buku.
Di samping itu 80,000 daripada 200,000 pelajar tersebut yang datang dari keluarga miskin itu pula akan mendapat geran tambahan sebanyak RM100 lagi.
Menteri Kemajuan Luar Bandar dan Wilayah, Datuk Seri Abdul Aziz Shamsuddin berkata:
``Pemberian geran kepada murid-murid berkenaan akan dimulakan pada sesi persekolahan pada bulan Januari tahun depan dan kita harap ia tidak akan membebankan ibu bapa dan waris,'' ( Utusan Malaysia 15/7/2005 )
Kenyataan di atas mengesahkan amalan diskriminasi kerajaan BN di dalam sektor pendidikan. Meskipun kita boleh bersetuju dengan pemberian geran tersebut kita juga berhak untuk bertanya mengapakah pemberian geran kepada Sekolah Agama Rakyat ( SAR ) sehingga kini masih dihentikan. Tidak cukup dengan pembatalan pemberian geran kepada SAR pelbagai tuduhan liar dilemparkan kepada SAR termasuklah menjadi sarang pengganas. Kalau ini bukan diskriminasi apakah namanya ?
Perkara 8 Perlembagaan Persekutuan melarang amalan diskriminasi. Perkara 8 memperuntukkan apa yang dinamakan kesamaan di sisi undang-undang ( equality before the law ) .
Perlembagaan Persekutuan adalah undang-undang tertinggi negara ini . Sebarang peraturan dan amalan yang bercanggah dengan Perlembagaan Persekutuan adalah tidak sah dan "unconstitutional".
Jelas dengan pemberian geran kepada Tadika Kemas dan meneruskan polisi memberhentikan geran perkapita kepada SAR adalah tindakan yang bercanggah dengan Perlembagaan. Dengan lain perkataan pemimpin BN bukan sahaja mendera pelajar-pelajar dan guru-guru SAR malahan tidak langsung menghormati ketinggian Perlembagaan.
Memandangkan Tabika Kemas akan dibantu oleh kerajaan maka bantuan yang sama juga harus diberikan kepada tadika-tadika yang lain termasuk PASTI . Sehingga kini PASTI bukan sahaja tidak dibantu oleh kerajaan malahan telah beberapa kali cuba ditutup oleh kerajaan . Beberapa buah PASTI di Melaka kini sedang dihadapkan ke Mahkamah .
Kerajaan BN perlu sedar dengan penubuhan institusi-institusi pendidikan selain daripada institusi pendidikan yang dibiayai oleh kerajaan sepenuhnya rakyat sebenarnya membantu tanggungjawab sosial kerajaan yang bertanggungjawab memberikan pendidikan kepada rakyat. Dengan penubuhan institus-institusi pendidikan swasta termasuk SAR kerajaan telah dibantu secara tidak langsung dalam menjimat kos menyediakan segala prasarana pendidikan kepada rakyat. Oleh yang demikian sebagai tanda terima kasih, kerajaan seharusnya bersedia menolong institusi-institusi tersebut bagi memastikan hak rakyat mendapatkan pendidikan yang terbaik bagi diri mereka sentiasa dijamin. Dalam soal ini seharusnya ada satu liberalisasi bukannya diskriminasi.
Sayugia diingatkan isu pendidikan seharusnya merentasi garisan politik sempit. Berpolitik seharusnya bagi membaiki kehidupan rakyat bukan menyeksa mereka.
Friday, July 15, 2005
Who Else Is Responsible for the London Carnage?
Who Else Is Responsible for the London Carnage?
By Ramzy Baroud*Freelance Writer – Qatar
July 10, 2005
Innocent Londoners have paid the price for Blair’s policies. “Barbaric”; there is hardly any other term that is capable of depicting the murder of over 50 people and the wounding of hundreds more during London’s rush hour on Thursday, July 7. “Unexpected,” however, is the least relevant term.
But why would “mass murder”—an expression used fittingly by London’s highly regarded Mayor Ken Livingstone following the attacks—become an “inevitable” event, is another dreadful component in this disastrous episode.
It was Livingstone who warned in September 2002, “An assault on Iraq will inflame world opinion and jeopardize security and peace everywhere. London, as one of the major world cities, has a great deal to lose from war and a lot to gain from peace, international cooperation and global security.”
The mayor’s words were poignant and ring true today more than ever before. However, they were of little consequence for British Prime Minister Tony Blair, so adamant in his quest for war, so incessant in maintaining his country’s dangerous alliance with Washington’s self-serving and now debauched “war on terror.”
Although Britain can only claim a small portion of the subsequent carnage in Afghanistan and Iraq, Blair was and remains an unyielding partner in both wars. He has, so pompously, overlooked untold atrocities against innocent civilians in both countries while maintaining an active role in the “ridding the world of evil” farce, which continues to plague the world and increasingly, albeit misguidedly define the correlation between the West and the Muslim world.
It is quite a paradox that Blair was the first to infuse the term “barbaric” following the London carnage—a paradox because the barbarism in London had an undeniable kinship with the years of barbarism in Iraq, barbarism which continues to unfold in full force.
Terrorism is not random; it’s a callous mirroring to an equally callous legacy of terror and violence.
In May 2003, following protests from human rights groups regarding the British army’s use of cluster bombs in and around the Iraqi city of Basra, British officials had nothing but unabashed rationalization as a response.
Armed Forces Minister Adam Ingram justified the use of cluster bombs, in an interview with BBC radio, on military grounds, arguing: “Cluster bombs are not illegal. They are effective weapons. They are used in specific circumstances where there is a threat to our troops.”
Those “specific circumstances,” according to British media, compelled the dropping of 2,000 Israeli-made cluster bombs on Basra and its surroundings in April 2003 alone.
Richard Lloyd, Director of Landmine Action, asserted that he had seen maps—provided to the UN by the US military—showing cities that were almost completely masked by a heap of symbols indicating where cluster bombs had been used. “These weapons were used in and around virtually every built-up area where there was major fighting,” Lloyd said.
Hundreds of these bombs are still there, not yet detonated and just waiting to go off among hoards of scavenging children, a dreadful and recurring episode in both Afghanistan and Iraq—utterly barbaric indeed.
Its a catastrophe that innocent Londoners, who have fought so earnestly for the cause of justice from the very beginning, objecting so earnestly to the war, mass protesting and taking on their government like in no other capital in Europe, had to pay the profound and sorrowful price for Blair’s reprehensible lies and forgeries—his groundless case for Weapons of Mass Destruction and his unsubstantiated claims that regime change in Iraq means security for his country. But who ever said that barbarism subscribes to any rules of conduct?
Terrorism is not random; it’s a callous mirroring to an equally callous legacy of terror and violence, this time ensued in part by relentlessly arrogant and self-congratulating statesmen like Tony Blair.
Commenting on the slaughter in London, Blair’s response failed to abandon the highly predictable and self-observed rhetoric: “My opinion is that those people who kill the innocent and cause such bloodshed … are solely responsible.”
But isn’t the above so twisted an underlying of a principle? It’s another cruel irony that following years of war in Afghanistan and Iraq with a human toll that has been put past the one hundred thousand mark and a price tag of hundreds of billions of dollars, to pin the “sole responsibility” on a few terrorists, who—despite their reprehensible acts—pale in comparison to the Bush-Blair mega-crimes against humanity.
Is it possible that we have not learned a single thing since the massacres of September 11, Jenin, Kandahar, and Fallujah? Such erroneous logic will persist with pundits like Gerard Baker of The Times blaming “14th century [Islamic] fanaticism” for the London bombings, while strongly rebuffing any linkage between group and state terrorism.
Terrorism and militancy are thriving all around, with Iraq as a base and a cause.
And when will the Bush and Blair crowd wake up and smell the decomposed Iraqi bodies and forever quit utilizing the ever handy “we will not change our way of life” comeback to terrorism, based on the fallacious conclusion that terrorists are blowing people up because they hate freedom?
The reality that Blair conveniently wishes to neglect is as plain as it is tragic. Terrorism and militancy are thriving all around, with Iraq as a base and a cause. The Anglo-American war has wrought nothing but murder and mayhem, which crossed the borders of many countries and cities with London as its latest target.
The intelligence failure that led to war in Iraq is repeated with another disastrous failure that couldn’t intercept a major bombing scheme that disabled a major city like London. This is yet another attestation of which neither sheer military strength nor superior intelligence holds the answer.
The answer lies in an immediate halt of all military aggressions perpetrated in the name of civilization and democratization by the super powers against vulnerable and defenseless countries. This void can only be filled by sensible diplomacy, cultural integration, and dialogue to achieve what cluster bombs have utterly failed to deliver. Otherwise the “inevitable” attacks on London will go on with the same certainty as the promise of each new day.
* Ramzy Baroud is the author of the forthcoming book A Force to Be Reckoned With: Writings on the Second Palestinian Uprising, to be published by Pluto Press.
By Ramzy Baroud*Freelance Writer – Qatar
July 10, 2005
Innocent Londoners have paid the price for Blair’s policies. “Barbaric”; there is hardly any other term that is capable of depicting the murder of over 50 people and the wounding of hundreds more during London’s rush hour on Thursday, July 7. “Unexpected,” however, is the least relevant term.
But why would “mass murder”—an expression used fittingly by London’s highly regarded Mayor Ken Livingstone following the attacks—become an “inevitable” event, is another dreadful component in this disastrous episode.
It was Livingstone who warned in September 2002, “An assault on Iraq will inflame world opinion and jeopardize security and peace everywhere. London, as one of the major world cities, has a great deal to lose from war and a lot to gain from peace, international cooperation and global security.”
The mayor’s words were poignant and ring true today more than ever before. However, they were of little consequence for British Prime Minister Tony Blair, so adamant in his quest for war, so incessant in maintaining his country’s dangerous alliance with Washington’s self-serving and now debauched “war on terror.”
Although Britain can only claim a small portion of the subsequent carnage in Afghanistan and Iraq, Blair was and remains an unyielding partner in both wars. He has, so pompously, overlooked untold atrocities against innocent civilians in both countries while maintaining an active role in the “ridding the world of evil” farce, which continues to plague the world and increasingly, albeit misguidedly define the correlation between the West and the Muslim world.
It is quite a paradox that Blair was the first to infuse the term “barbaric” following the London carnage—a paradox because the barbarism in London had an undeniable kinship with the years of barbarism in Iraq, barbarism which continues to unfold in full force.
Terrorism is not random; it’s a callous mirroring to an equally callous legacy of terror and violence.
In May 2003, following protests from human rights groups regarding the British army’s use of cluster bombs in and around the Iraqi city of Basra, British officials had nothing but unabashed rationalization as a response.
Armed Forces Minister Adam Ingram justified the use of cluster bombs, in an interview with BBC radio, on military grounds, arguing: “Cluster bombs are not illegal. They are effective weapons. They are used in specific circumstances where there is a threat to our troops.”
Those “specific circumstances,” according to British media, compelled the dropping of 2,000 Israeli-made cluster bombs on Basra and its surroundings in April 2003 alone.
Richard Lloyd, Director of Landmine Action, asserted that he had seen maps—provided to the UN by the US military—showing cities that were almost completely masked by a heap of symbols indicating where cluster bombs had been used. “These weapons were used in and around virtually every built-up area where there was major fighting,” Lloyd said.
Hundreds of these bombs are still there, not yet detonated and just waiting to go off among hoards of scavenging children, a dreadful and recurring episode in both Afghanistan and Iraq—utterly barbaric indeed.
Its a catastrophe that innocent Londoners, who have fought so earnestly for the cause of justice from the very beginning, objecting so earnestly to the war, mass protesting and taking on their government like in no other capital in Europe, had to pay the profound and sorrowful price for Blair’s reprehensible lies and forgeries—his groundless case for Weapons of Mass Destruction and his unsubstantiated claims that regime change in Iraq means security for his country. But who ever said that barbarism subscribes to any rules of conduct?
Terrorism is not random; it’s a callous mirroring to an equally callous legacy of terror and violence, this time ensued in part by relentlessly arrogant and self-congratulating statesmen like Tony Blair.
Commenting on the slaughter in London, Blair’s response failed to abandon the highly predictable and self-observed rhetoric: “My opinion is that those people who kill the innocent and cause such bloodshed … are solely responsible.”
But isn’t the above so twisted an underlying of a principle? It’s another cruel irony that following years of war in Afghanistan and Iraq with a human toll that has been put past the one hundred thousand mark and a price tag of hundreds of billions of dollars, to pin the “sole responsibility” on a few terrorists, who—despite their reprehensible acts—pale in comparison to the Bush-Blair mega-crimes against humanity.
Is it possible that we have not learned a single thing since the massacres of September 11, Jenin, Kandahar, and Fallujah? Such erroneous logic will persist with pundits like Gerard Baker of The Times blaming “14th century [Islamic] fanaticism” for the London bombings, while strongly rebuffing any linkage between group and state terrorism.
Terrorism and militancy are thriving all around, with Iraq as a base and a cause.
And when will the Bush and Blair crowd wake up and smell the decomposed Iraqi bodies and forever quit utilizing the ever handy “we will not change our way of life” comeback to terrorism, based on the fallacious conclusion that terrorists are blowing people up because they hate freedom?
The reality that Blair conveniently wishes to neglect is as plain as it is tragic. Terrorism and militancy are thriving all around, with Iraq as a base and a cause. The Anglo-American war has wrought nothing but murder and mayhem, which crossed the borders of many countries and cities with London as its latest target.
The intelligence failure that led to war in Iraq is repeated with another disastrous failure that couldn’t intercept a major bombing scheme that disabled a major city like London. This is yet another attestation of which neither sheer military strength nor superior intelligence holds the answer.
The answer lies in an immediate halt of all military aggressions perpetrated in the name of civilization and democratization by the super powers against vulnerable and defenseless countries. This void can only be filled by sensible diplomacy, cultural integration, and dialogue to achieve what cluster bombs have utterly failed to deliver. Otherwise the “inevitable” attacks on London will go on with the same certainty as the promise of each new day.
* Ramzy Baroud is the author of the forthcoming book A Force to Be Reckoned With: Writings on the Second Palestinian Uprising, to be published by Pluto Press.
Tuesday, July 12, 2005
news from harakahdaily.net
Islam semakin teruk di era Abdullah- HanipaMonday, July 04 @ 12:38:17 MYT Oleh Ismail HashimALOR SETAR, 4 Julai (Hrkh) -
Masyarakat Islam dalam negara ini sudah dapat melihat bagaimana kedudukan agama Islam di Malaysia semakin terpinggir di bawah era Dato’ Seri Abdullah Ahmad Badawi sebagai Perdana Menteri.Banyak peristiwa yang berlaku di dalam negara yang membabitkan agama Islam tetapi dipandang sepi oleh Abdullah yang dikatakan mempunyai kuasa malah pengetahuan mengenai perkara itu.
Demikian dijelaskan oleh AJK PAS Pusat, Mohamed Hanipa Maidin ketika menyampaikan pandangannya di dalam forum khas di sini 2 Julai lalu.
Forum bertajuk Malaysia di zaman Pak Lah itu diadakan sempena Ekspo Perdagangan Islam Kedah 2005 anjuran PAS Negeri Kedah yang bermula sejak 30 Jun hingga 5 Julai ini.
Turut serta di dalam forum yang diadakan di Kompleks PAS Kedah itu adalah mantan YDP ABIM Kedah, Haji Ahmad Kassim, Penulis terkenal, Azizi Haji Abdullah dan Naib Ketua Pemuda Keadilan Kedah, Ir. Zamri Yusoff.
Exco Pemuda Umno yang juga Exco Kedah, Dato' Azimi Daim dijemput menyertai forum itu sebagai panelis tidak dapat hadir dan gagal untuk menghantar wakil walaupun penganjur berusaha menghubungi mereka sehingga menjelang majlis bermula.
Dalam ucapannya juga, Hanipa menyebutkan tentang sikap Abdullah yang dilihat tidak menghentam Islam secara langsung tetapi mengambil sikap berdiam diri bila Islam dihina oleh segolongan mereka yang mempunyai hubungan dengan beliau.
“Gelagatnya yang tidak ‘ikhlas’ di dalam menentang Islam ini amat mengelirukan masyarakat dan rakyat terutama Muslim di negara ini Berbanding era Dr Mahathir yang secara ‘ikhlas’ menentang dan menuduh Islam dengan berbagai-bagai.
“Tetapi mesti diingat ketika Pak Lah menjadi Menteri Dalam Negeri, beliau telah mengarahkan supaya ceramah-ceramah agama dan politik ditegah sama sekali.
“Begitu juga di dalam isu Majlis Perunding Antara Agama (IFC) beliau hanya menangguhkannya bukan menolak terus sedangkan majlis perundingan antara agama itu dengan nyata cuba menjatuhkan imej Islam,” tegasnya.
Hanipa di dalam hujahnya berkata, rakyat amat terkeliru dengan Islam Hadhari yang dibawa oleh Abdullah kerana semua yang berlaku di dalam media terutamanya hiburan yang menjauhkan umat terutamanya muda-mudi dari hidup beragama.
Beliau turut senaraikan beberapa perkara yang merosakkan keyakinan dan keimanan rakyat di dalam negara ini antaranya IFC dan merebaknya pengaruh mereka yang mengambil agama secara mudah termasuk mereka yang keluar agama.
Hanipa yang juga peguam syariah dan sivil terkenal dengan kes-kes sensasi, baru-baru telah menang di dalam tuntutan kes Dato' Dr Hassan Ali terhadap kerajaan Negeri Selangor.
Sementara itu, Azizi menyifatkan siapa sahaja yang memegang jawatan di dalam Umno tetap akan berperangai yang sama kerana 'bekasnya' adalah sama.
Kalangan penonton yang sempat ditemui melahirkan kekesalan kerana wakil Umno gagal hadir dalam satu majlis perbincangan yang sangat penting nilainya kepada pemikiran dan sikap rakyat negara ini.
Kata mereka, apa salahnya jika Umno hadir di dalam majlis PAS kerana sangat elok berbincang suasana terbuka dan boleh dimanfaatkan oleh rakyat keseluruhannya.
Seorang dari mereka, Saudara Sulaiman Mohd Noor, 42, dari Hutan Kampung berkata, sewajarnya Umno melihat bagaimana PAS yang sanggup hadir dalam mana-mana jemputan Umno termasuk program Debat Perdana.
“Kenapa perlu takut untuk hadir mengemukakan pandangan dalam satu majlis terbuka yang boleh dinilai oleh masyarakat awam,” tegasnya.
Pengarah Epik, Saudara Aris Awang bagaimana pun menerima alasan Dato’ Azimi melalui surat rasmi Exco Kerajaan Kedah yang menyatakan beliau mempunyai program di Langkawi walaupun pada peringkat awalnya dimaklumkan tiada pertembungan jadual pada tarikh itu.
Epik akan berakhir pada 4 Julai (malam ini) dengan ceramah umum penutup yang akan disampaikan oleh Naib Presiden PAS, Haji Mohamad Sabu dan Pesuruhjaya Kedah, Ustaz Azizan Abdul Razak bermula jam 9 malam. -zs
Masyarakat Islam dalam negara ini sudah dapat melihat bagaimana kedudukan agama Islam di Malaysia semakin terpinggir di bawah era Dato’ Seri Abdullah Ahmad Badawi sebagai Perdana Menteri.Banyak peristiwa yang berlaku di dalam negara yang membabitkan agama Islam tetapi dipandang sepi oleh Abdullah yang dikatakan mempunyai kuasa malah pengetahuan mengenai perkara itu.
Demikian dijelaskan oleh AJK PAS Pusat, Mohamed Hanipa Maidin ketika menyampaikan pandangannya di dalam forum khas di sini 2 Julai lalu.
Forum bertajuk Malaysia di zaman Pak Lah itu diadakan sempena Ekspo Perdagangan Islam Kedah 2005 anjuran PAS Negeri Kedah yang bermula sejak 30 Jun hingga 5 Julai ini.
Turut serta di dalam forum yang diadakan di Kompleks PAS Kedah itu adalah mantan YDP ABIM Kedah, Haji Ahmad Kassim, Penulis terkenal, Azizi Haji Abdullah dan Naib Ketua Pemuda Keadilan Kedah, Ir. Zamri Yusoff.
Exco Pemuda Umno yang juga Exco Kedah, Dato' Azimi Daim dijemput menyertai forum itu sebagai panelis tidak dapat hadir dan gagal untuk menghantar wakil walaupun penganjur berusaha menghubungi mereka sehingga menjelang majlis bermula.
Dalam ucapannya juga, Hanipa menyebutkan tentang sikap Abdullah yang dilihat tidak menghentam Islam secara langsung tetapi mengambil sikap berdiam diri bila Islam dihina oleh segolongan mereka yang mempunyai hubungan dengan beliau.
“Gelagatnya yang tidak ‘ikhlas’ di dalam menentang Islam ini amat mengelirukan masyarakat dan rakyat terutama Muslim di negara ini Berbanding era Dr Mahathir yang secara ‘ikhlas’ menentang dan menuduh Islam dengan berbagai-bagai.
“Tetapi mesti diingat ketika Pak Lah menjadi Menteri Dalam Negeri, beliau telah mengarahkan supaya ceramah-ceramah agama dan politik ditegah sama sekali.
“Begitu juga di dalam isu Majlis Perunding Antara Agama (IFC) beliau hanya menangguhkannya bukan menolak terus sedangkan majlis perundingan antara agama itu dengan nyata cuba menjatuhkan imej Islam,” tegasnya.
Hanipa di dalam hujahnya berkata, rakyat amat terkeliru dengan Islam Hadhari yang dibawa oleh Abdullah kerana semua yang berlaku di dalam media terutamanya hiburan yang menjauhkan umat terutamanya muda-mudi dari hidup beragama.
Beliau turut senaraikan beberapa perkara yang merosakkan keyakinan dan keimanan rakyat di dalam negara ini antaranya IFC dan merebaknya pengaruh mereka yang mengambil agama secara mudah termasuk mereka yang keluar agama.
Hanipa yang juga peguam syariah dan sivil terkenal dengan kes-kes sensasi, baru-baru telah menang di dalam tuntutan kes Dato' Dr Hassan Ali terhadap kerajaan Negeri Selangor.
Sementara itu, Azizi menyifatkan siapa sahaja yang memegang jawatan di dalam Umno tetap akan berperangai yang sama kerana 'bekasnya' adalah sama.
Kalangan penonton yang sempat ditemui melahirkan kekesalan kerana wakil Umno gagal hadir dalam satu majlis perbincangan yang sangat penting nilainya kepada pemikiran dan sikap rakyat negara ini.
Kata mereka, apa salahnya jika Umno hadir di dalam majlis PAS kerana sangat elok berbincang suasana terbuka dan boleh dimanfaatkan oleh rakyat keseluruhannya.
Seorang dari mereka, Saudara Sulaiman Mohd Noor, 42, dari Hutan Kampung berkata, sewajarnya Umno melihat bagaimana PAS yang sanggup hadir dalam mana-mana jemputan Umno termasuk program Debat Perdana.
“Kenapa perlu takut untuk hadir mengemukakan pandangan dalam satu majlis terbuka yang boleh dinilai oleh masyarakat awam,” tegasnya.
Pengarah Epik, Saudara Aris Awang bagaimana pun menerima alasan Dato’ Azimi melalui surat rasmi Exco Kerajaan Kedah yang menyatakan beliau mempunyai program di Langkawi walaupun pada peringkat awalnya dimaklumkan tiada pertembungan jadual pada tarikh itu.
Epik akan berakhir pada 4 Julai (malam ini) dengan ceramah umum penutup yang akan disampaikan oleh Naib Presiden PAS, Haji Mohamad Sabu dan Pesuruhjaya Kedah, Ustaz Azizan Abdul Razak bermula jam 9 malam. -zs
Osu Sukam gagal sebagai pemimpin - bagaimana Pak Lah ?
" Datuk Seri Abdullah Ahmad Badawi menyifatkan bekas Ketua Menteri Sabah, Datuk Seri Osu Sukam gagal sebagai pemimpin yang baik kepada rakyat ekoran kegiatannya dalam perjudian sehingga berhutang sebanyak RM7.1 juta.
Perdana Menteri yang melahirkan rasa sedih dengan keadaan itu menegaskan, Osu sepatutnya menunjukkan nilai-nilai yang baik serta boleh dicontohi iaitu kepimpinan melalui teladan.
``Perkara ini telah mencemar kepimpinan beliau kerana pemimpin tak sepatutnya terlibat dengan kegiatan yang haram di segi agama dan tak bermoral dipandang masyarakat,'' katanya.
Beliau berkata demikian kepada pemberita ketika ditemui selepas merasmikan Persidangan Antarabangsa Mengenai Pengurusan Pengetahuan anjuran Universiti Putra Malaysia (UPM) dan Pusat Pembangunan Akademik (CADe) di Pusat Dagangan Dunia Putra (PWTC) . ( lihat Utusan Malasai 7/7/2005 )
Seterusnya Pak Lah juga menegaskan bahawa sebagai pemimpin Osu mesti mengelak daripada melakukan perkara-perkara yang boleh mencemarkan kredibiliti mereka.
``Seorang pemimpin yang baik ialah pemimpin yang dapat membawa kebaikan dari semua aspek dan boleh dicontohi serta berpegang kepada prinsip kepimpinan,'' kata Pak Lah..
Jika dilihat kepada komen Pak Lah di atas nampak seperti beliau benar-benar jijik dengan perjudian. Dengan lain perkataan Pak Lah tidak boleh menerima seorang pemimpin yang dikaitkan dengan judi. Bagimanapun tidakkah Pak Lah sedar Osu Sukam juga boleh berhujah bahawa Pak Lah juga gagal sebagai seorang pemimpin kerana sebagai Perdana Menteri dan Presiden Umno yang sibuk mencanangkan Islam Hadhari beliau secara sedar merestui kewujudan industri judi di negara ini. Judi di negara ini adalah suatu yang sah di sisi undang-undang melalui pelesenan yang dibenarkan oleh Kerajaan Islam Hadhari.
Kerajaan Persekutuan melalui Kementerian Kewangan diberi kuasa memberi lesen kepada mana-mana syarikat yang menjalankan perniagaan judi. Kerajaan Negeri pula diberi kuasa mengeluarkan lesen premis perjudian (gaming house). Kedua-dua lesen ini mendatangkan hasil lumayan kepada negara melalui cukai perlesenan.
Osu Sukam hanya terlibat berjudi di luar negara tanpa terlibat menggalakkan orang lain berjudi manakala Pak Lah meskipun tidak berjudi terlibat menggalakkan orang ramai berjudi di negara ini dengan membenarkan industri judi bermaharajalela di negara ini melalui pelesenan. Melalui skim pelesenan judi kerajaan Islam Hadhari secara terang-terang membenarkan hasil negara ini diambil daripada sumber yang haram.
Di sini elok rasanya kita melihat kepada jawapan yang diberikan oleh Setiausaha Parlimen Kementerian Kewangan, Datuk Hilmi Yahya di Parlimen pada 15 Disember 2004 yang dilaporkan oleh akhbar Utusan Malaysia ( 16/12/2004 ) di mana beliau berkata :-
"Kerajaan tidak bercadang menghentikan aktiviti perjudian secara berlesen di negara ini kerana mahu bersikap adil terhadap masyarakat bukan Islam di samping membendung kegiatan bookie haram. Sehingga kini terdapat 1,822 lesen diberikan kepada syarikat yang menjalankan aktiviti ini, sama ada cabutan loteri Magnum, Toto, 1+3D dan kegiatan judi di premis-premis hiburan,'' .
Beliau seterusnya memberitahu, kerajaan tidak berhasrat menghentikan kegiatan itu kerana perjudian merupakan satu budaya kepada kaum-kaum tertentu.
"Ada kaum yang mempunyai budaya berjudi, jadi kita perlu bersikap adil kerana walaupun kita adalah negara Islam tetapi Malaysia mempunyai rakyat berbilang kaum dan dan agama,'' katanya ketika menjawab soalan Senator Datuk Ratnam a/l Muthiah dalam sesi Dewan Negara.
Beliau memberitahu, kerajaan tidak berhasrat mengurangkan hari cabutan loteri Magnum, Toto dan 1+3D kerana ia akan mengurangkan pendapatan melalui cukai.
"Jika kita kurangkan kepada satu minggu sekali cabutan, kita akan kehilangan cukai RM620 juta dalam tempoh satu tahun,'' katanya.
Kerajaan Persekutuan dan kesemua kerajaan negeri yang diperintah oleh BN ( baca UMNO ) sehingga kini sedang meratah harta haram atas nama Islam Hadhari. Ulama UMNO yang ada "coklat" dimulut mereka tak bisa bersuara kerana hasil judi amat berbisa. Kerajaan Islam Kelantan yang disekat ekonominya oleh Kerajaan Pusat sejak daripada awal pemerintahannya pada tahun 1990 sehingga kini tidak langsung mengaut hasil judi melalui lesen premis perjudian meskipun terpaksa kehilangan jutaan ringgit. Bukan tidak terliur dengan hasil tersebut tetapi takutkan Allah dan memastikan harta yang didapati mestilah halal dan berkat mengelakkan Kelantan terjebak dalam harta yang haram.
Kesimpulannya Pak Lah dan Osu Sukam adalah dua kali lima. Kedua-duanya gagal sebagai pemimpin. Malahan Pak Lah lebih bahaya kerana beliau terlibat dengan perjudian di bawah topeng Islam Hadhari.
Perdana Menteri yang melahirkan rasa sedih dengan keadaan itu menegaskan, Osu sepatutnya menunjukkan nilai-nilai yang baik serta boleh dicontohi iaitu kepimpinan melalui teladan.
``Perkara ini telah mencemar kepimpinan beliau kerana pemimpin tak sepatutnya terlibat dengan kegiatan yang haram di segi agama dan tak bermoral dipandang masyarakat,'' katanya.
Beliau berkata demikian kepada pemberita ketika ditemui selepas merasmikan Persidangan Antarabangsa Mengenai Pengurusan Pengetahuan anjuran Universiti Putra Malaysia (UPM) dan Pusat Pembangunan Akademik (CADe) di Pusat Dagangan Dunia Putra (PWTC) . ( lihat Utusan Malasai 7/7/2005 )
Seterusnya Pak Lah juga menegaskan bahawa sebagai pemimpin Osu mesti mengelak daripada melakukan perkara-perkara yang boleh mencemarkan kredibiliti mereka.
``Seorang pemimpin yang baik ialah pemimpin yang dapat membawa kebaikan dari semua aspek dan boleh dicontohi serta berpegang kepada prinsip kepimpinan,'' kata Pak Lah..
Jika dilihat kepada komen Pak Lah di atas nampak seperti beliau benar-benar jijik dengan perjudian. Dengan lain perkataan Pak Lah tidak boleh menerima seorang pemimpin yang dikaitkan dengan judi. Bagimanapun tidakkah Pak Lah sedar Osu Sukam juga boleh berhujah bahawa Pak Lah juga gagal sebagai seorang pemimpin kerana sebagai Perdana Menteri dan Presiden Umno yang sibuk mencanangkan Islam Hadhari beliau secara sedar merestui kewujudan industri judi di negara ini. Judi di negara ini adalah suatu yang sah di sisi undang-undang melalui pelesenan yang dibenarkan oleh Kerajaan Islam Hadhari.
Kerajaan Persekutuan melalui Kementerian Kewangan diberi kuasa memberi lesen kepada mana-mana syarikat yang menjalankan perniagaan judi. Kerajaan Negeri pula diberi kuasa mengeluarkan lesen premis perjudian (gaming house). Kedua-dua lesen ini mendatangkan hasil lumayan kepada negara melalui cukai perlesenan.
Osu Sukam hanya terlibat berjudi di luar negara tanpa terlibat menggalakkan orang lain berjudi manakala Pak Lah meskipun tidak berjudi terlibat menggalakkan orang ramai berjudi di negara ini dengan membenarkan industri judi bermaharajalela di negara ini melalui pelesenan. Melalui skim pelesenan judi kerajaan Islam Hadhari secara terang-terang membenarkan hasil negara ini diambil daripada sumber yang haram.
Di sini elok rasanya kita melihat kepada jawapan yang diberikan oleh Setiausaha Parlimen Kementerian Kewangan, Datuk Hilmi Yahya di Parlimen pada 15 Disember 2004 yang dilaporkan oleh akhbar Utusan Malaysia ( 16/12/2004 ) di mana beliau berkata :-
"Kerajaan tidak bercadang menghentikan aktiviti perjudian secara berlesen di negara ini kerana mahu bersikap adil terhadap masyarakat bukan Islam di samping membendung kegiatan bookie haram. Sehingga kini terdapat 1,822 lesen diberikan kepada syarikat yang menjalankan aktiviti ini, sama ada cabutan loteri Magnum, Toto, 1+3D dan kegiatan judi di premis-premis hiburan,'' .
Beliau seterusnya memberitahu, kerajaan tidak berhasrat menghentikan kegiatan itu kerana perjudian merupakan satu budaya kepada kaum-kaum tertentu.
"Ada kaum yang mempunyai budaya berjudi, jadi kita perlu bersikap adil kerana walaupun kita adalah negara Islam tetapi Malaysia mempunyai rakyat berbilang kaum dan dan agama,'' katanya ketika menjawab soalan Senator Datuk Ratnam a/l Muthiah dalam sesi Dewan Negara.
Beliau memberitahu, kerajaan tidak berhasrat mengurangkan hari cabutan loteri Magnum, Toto dan 1+3D kerana ia akan mengurangkan pendapatan melalui cukai.
"Jika kita kurangkan kepada satu minggu sekali cabutan, kita akan kehilangan cukai RM620 juta dalam tempoh satu tahun,'' katanya.
Kerajaan Persekutuan dan kesemua kerajaan negeri yang diperintah oleh BN ( baca UMNO ) sehingga kini sedang meratah harta haram atas nama Islam Hadhari. Ulama UMNO yang ada "coklat" dimulut mereka tak bisa bersuara kerana hasil judi amat berbisa. Kerajaan Islam Kelantan yang disekat ekonominya oleh Kerajaan Pusat sejak daripada awal pemerintahannya pada tahun 1990 sehingga kini tidak langsung mengaut hasil judi melalui lesen premis perjudian meskipun terpaksa kehilangan jutaan ringgit. Bukan tidak terliur dengan hasil tersebut tetapi takutkan Allah dan memastikan harta yang didapati mestilah halal dan berkat mengelakkan Kelantan terjebak dalam harta yang haram.
Kesimpulannya Pak Lah dan Osu Sukam adalah dua kali lima. Kedua-duanya gagal sebagai pemimpin. Malahan Pak Lah lebih bahaya kerana beliau terlibat dengan perjudian di bawah topeng Islam Hadhari.
Subscribe to:
Posts (Atom)